Wil jij je vrij voelen van wat je niet (meer) hoeft te dragen?

In veel opstellingen zie ik dezelfde beweging terug:

mensen die lasten dragen die eigenlijk niet van hen zijn.

Pijn, verdriet, trauma, of verantwoordelijkheid die ooit is ontstaan in het familiesysteem,

maar nooit volledig gezien of verwerkt is.

Zonder dat je het merkt, gaat het door.

En dan ben jij degene die ermee loopt.

Soms voel je dat als een zwaarte in je lijf.

Soms als vermoeidheid, spanning, of een onbestemd gevoel dat je al jaren bij je draagt.

Soms uit het zich in patronen die je steeds opnieuw herhaalt,

zonder te begrijpen waarom.

Een opstelling laat vaak heel helder zien waar die last vandaan komt.

Niet om iemand de schuld te geven;

maar om te herkennen wat niet van jou is.

Op het moment dat iemand voelt:

dit mag terug naar waar het hoort,

zie je vaak dat het lichaam ontspant.

De adem dieper wordt.

De uitstraling zachter.

Het is een beweging van loslaten,

maar vooral van erkennen.