Trouwzaal, maar dit keer geen "jawoord" aan een ander

Vandaag zit ik op de plek van de trouwambtenaar in een stille zaal, ergens in een oud kasteel.

Waar normaal twee mensen elkaar liefde beloven, stel ik mezelf vandaag één vraag:

Wat als de belangrijkste belofte niet aan een ander is, maar aan jezelf?

Trouw zijn aan jezelf.

Aan je grenzen, je dromen, je gevoel.

Aan wie je écht bent, ook als dat botst met verwachtingen van buitenaf.

Zelfliefde is de basis ❤️

Van echte verbinding.

Van innerlijke rust.

Van leven in plaats van overleven.

Geen publiek, geen geloften.

Alleen ik, en een belofte die misschien wel het meest telt van allemaal:

𝗜𝗸 𝗯𝗹𝗶𝗷𝗳 𝗯𝗶𝗷 𝗺𝗲𝘇𝗲𝗹𝗳, 𝘁𝗿𝗼𝘂𝘄 𝗮𝗮𝗻 𝘄𝗶𝗲 𝗶𝗸 𝗯𝗲𝗻 ✨