Vertrouwen in het doolhof van het leven

Soms denk je dat je precies de juiste afslag hebt genomen.

Dat je intuïtief de goede richting op ging,

dat het klopte,

dat het nu wél soepel zou gaan.

En dan…loop je vast.

Het leven voelt dan even als een doolhof.

Bochten die je niet had verwacht,

paden die nergens toe lijken te leiden,

momenten waarin je stilvalt en niet weet waar je heen moet.

Ik zie dit vaak terug in het werk dat ik doe.

Mensen die denken dat ze “verkeerd” zijn afgeslagen,

dat ze iets fout hebben gedaan,

dat ze hadden moeten weten welke weg de juiste was.

Maar soms is precies die omweg nodig.

Niet als straf,

niet als mislukking,

maar als onderdeel van een groter pad dat je nog niet helemaal kunt overzien.

Het leven wijst ons soms via verrassende routes naar een plekwaar we anders nooit zouden komen.

Een inzicht, een keuze, een ontmoeting,

of een stukje van jezelf dat pas zichtbaar wordt

wanneer je even verdwaalt.

Het vraagt vertrouwen, niet in de uitkomst,

maar in de beweging zelf.

In de mogelijkheid dat je precies daar bent

waar je op dit moment iets te ontdekken hebt.

En misschien is dat de essentie van het doolhof:

dat je pas ziet waarom een pad niet werkte

wanneer je er een paar bochten verder vandaan bent.

De weg wijst zich wel.

Op het juiste moment.

In jouw tempo.

Via een route die soms anders loopt dan je had gedacht,

maar vaak precies is wat je nodig had.