Voor ouders die hun kind écht willen vrijlaten

Soms zie je het in je kind: een last, een spanning, een verdriet dat je niet helemaal kunt plaatsen. Iets waarvan je voelt dat het dieper ligt dan gedrag of woorden.

In mijn praktijk zie ik het vaak terug; kinderen die iets laten zien dat eigenlijk bij het systeem hoort. Niet om lastig te doen, maar omdat ze voelen wat er niet in balans is.

Kinderen zijn van nature gevoelig voor de onderstroom.

Ze spiegelen, dragen, reageren.

Wanneer ik ouders begeleid, kijken we vaak naar het innerlijk kind in henzelf.

Want wanneer jij als volwassene vrijer wordt, stap voor stap,

zie je dat jouw kind dat ook kan zijn.

Een gezinsopstelling brengt helderheid in die beweging.

Niet door veel te praten, maar door te kijken naar wat er onbewust speelt.

En vaak ontstaat er dan iets zachts.

Een gevoel van ruimte.

Een soort verlichting die zichtbaar wordt in het hele systeem.

De wens die onder alles ligt, bij ouders én bij kinderen, is dezelfde:

vrij kunnen zijn van wat je niet hoeft te dragen.